Τι είναι αυτό; Φωτογραφία ή video; Eίναι ψηφιακές εικόνες που προβάλλονται διαδοχικά και μας δίνουν την αίσθηση της κίνησης όπως ακριβώς είναι η αρχή που στηρίζεται η ιδέα του κινηματογράφου με την μόνη διαφορά ότι δεν συμβαίνει σε πραγματικό χρόνο. Mε άλλα λόγια τραβάμε ένα μεγάλο αριθμό φωτογραφιών από ένα συγκεκριμένο σημείο (στηρίζουμε τη camera σε τρίποδο) σε χρονικά διαστήματα που ορίζουμε εμείς κι έπειτα εισάγουμε όλες αυτές τις εικόνες σ’ένα πρόγραμμα επεξεργασίας video (video editing software) με τη σωστή χρονική σειρά και τις ενώνουμε σε μορφή ενός αρχείου κινούμενης εικόνας (Quicktime, Avi κ.λ.π.), προβάλοντας έναν αριθμό(15-25) καρέ ανά δευτερόλεπτο (το κάθε καρέ είναι μια συγκεκριμένη εικόνα) και προσθέτοντας σχεδόν πάντα μουσική αφού ήχος δεν υπάρχει. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα κινηματογραφικό θέμα που επιταχύνει δραματικά την κίνηση και μπορεί να καταγράψει ένα γεγονός που διαρκεί από λίγα λεπτά έως μερικούς μήνες, σε δευτερόλεπτα ή λεπτά. Έτσι είμαστε σε θέση να δούμε με διαφορετικό “μάτι” ένα γεγονός που θα περνούσε φυσιολογικά απαρατήρητο.
Παραδείγματα: Σε μια ταινία δευτερολέπτων ή λίγων λεπτών μπορούμε να δούμε ένα λουλούδι που ανθίζει, ένα παγάκι που λιώνει, την κίνηση του ήλιου, της σελήνης, των άστρων και των σύννεφων στον ουρανό, την κίνηση της θάλασσας, την κατασκευή ενός κτηρίου που διαρκεί μήνες, την κίνηση των δεικτών του ρολογιού και ένα σωρό άλλα θέματα. Στο παραπάνω παράδειγμα καταγράφονται η κίνηση της θάλασσας, των πλοίων και του φωτός, τα φώτα της χώρας της Νάξου, δεν είναι όμως καλό το γεγονός πως υπάρχουν άνθρωποι γιατί η κίνησή τους εμφανίζεται “σπαστική”, όπως επίσης ο ουρανός δεν έχει σύνεφα, η κίνηση των οποίων θα έκαναν το αποτέλεσμα πιο δραματικό.
Eξοπλισμός: Στο παρελθόν ο μόνος τρόπος για να τραβήξουμε τέτοιου είδους ταινίες ήταν να χρησιμοποιήσουμε κινηματογραφικές κάμερες με 35mm φιλμ και ένα μεγάλο σε όγκο μοτέρ με “ελεγκτή χρόνου”. Αυτό στοίχιζε σε βάρος και φορητότητα αλλά επίσης το κόστος ήταν απαγορευτικό σε μη επαγγελματίες. Στην σημερινή ψηφιακή εποχή τα πράγματα είναι πολύ απλά για όλους μας. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε είτε βιντεοκάμερες είτε ψηφιακές SLR φωτογραφικές μηχανές. Οι τελευταίες πρέπει να είναι τα ακριβά (high-end) μοντέλα των εταιριών γιατί μόνο αυτές έχουν τη δυνατότητα λειτουργίας intervalometer. Απ’ τα μοντέλα της Nikon για τα οποία γνωρίζω, μόνο η D200 και η D2 έχουν αυτή τη λειτουργία. To μεγάλο πλεονέκτημα των φωτογραφικών μηχανών σε σχέση με τις βιντεοκάμερες είναι η καταπληκτική ποιότητα των εικόνων. Στο παραπάνω παράδειγμα το πρωτότυπο Quicktime αρχείο έχει ανάλυση HD!
Tεχνική: Εξαρτάται πάντα από τα εργαλεία που θα χρησιμοποιήσουμε. Ας πάρουμε το παραπάνω παράδειγμα:
1. Στήνουμε τη μηχανή σε τρίποδο και απενεργοποιούμε όλες τις αυτόματες λειτουργίες των contrast, color saturation, WB, sharpening κ.λ.π. Αν δεν το κάνουμε, στη σεκάνς των φωτογραφιών αυτών θα εμφανίζεται “flicker”, κάτι σαν αναβόσβημα δηλαδή.
2. Με το θέμα της φωτομέτρησης πρέπει να πειραματιστούμε λίγο, αλλά αν πρόκειται για ανατολή ή ηλιοβασίλεμα, καλύτερα είναι να χρησιμοποιήσουμε σταθερό Exposure Value (EV). Τραβάμε JPEG κι όχι RAW, ένα καρέ ανά 4 δευτερόλεπτα, για όσο χρόνο θέλουμε.
3. Εισάγουμε τις φωτογραφίες στον υπολογιστή (Mac) και χρησιμοποιούμε το Quicktime (έκδοση Pro). Στο menu “file” υπάρχει η εντολή “open image sequence” που κάνει την δουλειά μας πολύ απλή. Επιλέγουμε 25 frames per second.
4. Προσθέτουμε μουσική και τίτλους σε ένα πρόγραμμα video editing
5. To κάνουμε export στη μορφή και το μέγεθος που θέλουμε.
Αποτέλεσμα: Mοντάροντας τέτοιες σεκάνς τραβηγμένες σε διαφορετικά μέρη, μπορούμε να φτιάξουμε ένα φιλμ μικρής διάρκειας σε ανάλυση HD, εκπληκτικής ποιότητας, τραβηγμένο με φωτογραφική μηχανή κι όχι videocamera! Δεν το βρίσκετε πρωτότυπο;