Φθινοπωρινή ανάβαση στον Όλυμπο και κατασκήνωση στο οροπέδιο των Μουσών. Λόγω υπερβολικού κόσμου τα καταφύγια ήταν γεμάτα και η διαμονή σε αυτά θα ήταν μάλλον κακή ιδέα εξαιτίας του covid. Επισκευτήκαμε μόνο την κουζίνα του “Γιόσου Αποστολίδη” για να πάρουμε φαγητό για έξω, επειδή δεν είχαμε κουβαλήσει γκαζάκι για να μαγειρέψουμε. Μετά τις απαραίτητες νυχτερινές φωτογραφίες είχα ένα σχετικά ανύσηχο, διακοπτόμενο ύπνο λόγω του δυνατού αέρα που με ξυπνούσε διαρκώς, αλλά ευτυχώς το επισκευασμένο αντίσκηνο άντεξε τη δοκιμασία.
Την επόμενη μέρα επιστρέψαμε χωρίς να δοκιμάσουμε ανάβαση για την κορυφή, εξαιτίας της πολυκοσμίας και του συνωστισμού που θα είχε το λούκι, αλλά και του ανέμου που δυνάμωνε συνεχώς.
Η ατμόσφαιρα ήταν αρκετά θολή και η υγρασία στο δάσος ανυπόφορη, οι φωτογραφίες είναι λιγοστές και χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον, το κουβάλημα του drone άσκοπο, αλλά η παρέα ήταν καταπληκτική και η αφορμή να γιορτάσω τα γενέθλειά μου εκεί ψηλά, στα αγαπημένα μου βουνά…
Photos
