Το φθινόπωρο είναι με διαφορά η αγαπημένη μου εποχή. Ο καιρός δροσίζει, η μέρα μικραίνει, οι πρώτες βροχές και οι ανάλογες μυρωδιές έρχονται και μαζί με όλα αυτά, τα απίθανα φθινοπωρινά χρώματα στα δάση φυλλοβόλων της βόρειας Ελλάδας. Φέτος με την παρατεταμένη ζέστη τα φύλλα παρέμειναν πράσινα στα χαμηλά υψόμετρα αλλά ευτυχώς λίγο πριν το αλπικό μέρος του βουνού, οι οξιές είχαν πάρει το πορφυρό τους χρώμα και μας αποζημίωσαν με το παραπάνω για το ταξίδι που κάναμε για να βρεθούμε στον όμορφο Κίσσαβο. Τον έχω επισκευτεί αρκετές φορές γιατί συνδιάζει τα απίθανα τοπία με την μικρότερη δυνατή απόσταση από την Αθήνα, σε σχέση με άλλα δάση φυλλοβόλων που βρίσκονται πιο μακριά και που εμείς στη νότια Ελλάδα δυστυχώς δεν έχουμε.
